Hieronder het gedicht zoals dat werd voorgedragen door Sjoukje Bouwer (groep 7) en Tara Dongstra (groep 8) van De Frissel tijdens de Dodenherdenking van 2017,
Hartenkreet
Wat doen we met die ene minuut
van zestig seconden
staan we allemaal even stil
bij hen die de dood hebben gevonden?
of leven we gewoon door
en willen we alles vergeten
van hen die hun leven gaven
willen we dat nog wel weten ?
72 Jaar is het geleden
dat Nederland is bevrijd
voor velen lijkt het gisteren
voor hen bestaat geen tijd.
dus wat doen we, met
die ene minuut van stil zijn
doen we het voor hen
of doen we het voor de schijn ?
Ik vind één minuut stilte
nog steeds niet genoeg
niemand had om de dood gevraagd
echt niemand die er om vroeg.
die ene minuut stilte
het zijn maar zestig seconden,
denk eens aan hen
die zinloos de dood hebben gevonden.
Mensen die in het verzet zaten
of in het leger hebben gevochten
die voor iedereen hun best deden
en toch niet langer leven mochten.
kunnen wij onze kinderen leren
de vrede opnieuw te bewaren,
kunnen wij onze kinderen
voor een nieuwe oorlog sparen ?
