Welmoed Vlietstra draagt onderstaand gedicht voor.
Dodenherdenking 2018
Een potje met vrede
Als ik op reis ga om vrede te brengen,
dan neem ik een rugzak mee.
Daar zit niks in,
alleen een potje met vrede.
Ik moet uitkijken dat het potje niet kapotvalt.
Dan ga ik op reis naar landen waar oorlog is.
Overal strooi ik wat van de vrede.
Ik ga naar voetbalstadions waar geweld is.
ik strooi weer wat vrede.
En zo ga ik langs alle mensen om vrede te brengen.
Dan wordt de wereld vast een stuk mooier.
Alleen…. Ik ben bang dat één potje met vrede niet genoeg is.
Daarom zeg ik tegen iedereen die ook vrede wil,
maak ook zo’n potje,
neem het mee overal waar je komt.
Breng vrede!
Hieronder de toespraak van Michel Houwen:
Dodenherdenking 2018
Het Platform Herinnering Tweede Wereldoorlog heeft 2018 uitgeroepen tot ‘Jaar van Verzet’. Het verzet is een historisch verschijnsel, maar ook een bron van inspiratie.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog was de rechtstaat buiten werking gesteld.
Er was sprake van willekeur, vervolging, terreur en moord.
Verreweg de meeste mensen probeerden er het beste van te maken en gingen zoveel mogelijk door met hun dagelijks leven.
Een kleine groep kwam in verzet. Kwam op voor de rechten van anderen. Verzette zich tegen onrecht en onrechtvaardigheid.
Elk jaar leggen wij bloemen bij de graven van de bemanning van een Engelse bommenwerper en bij het graf van Gerrit Vlietstra, verzetsstrijder uit Dr. Comp.
Op het grafmonument staat:
Fallen yn ‘e striid tsjin ûnrjocht en slavernij,
dat wy yn frede foar rjocht en frijdom weitsje.
Gerrit is in 1922 geboren aan de Skieding en voor de oorlog werkte hij als boerenarbeider.
In de oorlog was hij een paar jaar politieman in Den Haag.
In 1944 sloot Gerrit zich daar aan bij het verzet.
Later ging hij terug naar Friesland, waar hij o.a. treinrails en wegen saboteerde.
Ook overviel hij distributiekantoren om aan voedselbonnen voor onderduikers te komen en een Sneker politiebureau om verzetsmensen te bevrijden.
|Soms kwam Gerrit terug naar Drachtstercompagnie, maar over zijn verzetswerk werd niet gesproken. Dat was voor iedereen het veiligst.
Na de bevrijding brak een onzekere tijd aan: Gerrit liet niks van zich horen.
In de herfst van 1946 kwam het bericht dat Gerrit dood was.
Hij was met 4 anderen doodgeschoten bij Nijemirdum, waar nog steeds een herdenkingsmonument staat.
Korte tijd later werd hij hier op deze begraafplaats met militaire eer herbegraven.
Gerrit schreef een gedicht:
“Och waren alle mensen wijs
en deden daarbij wel
Dan was deze aard een paradijs
Doch thans is het een hel
Zo denk ik vaak in eenzaamheid
Terwijl ik een diepe zucht verbijt
Dan denk ik komt dit nog terecht
Als ieder volk zo razend vecht ?”
Waarom ging men in verzet?
Hoe gevaarlijk was het om in het verzet te gaan?
Voor welke keuzes kwam men te staan?
Wat kunnen wij daarvan leren?
Vraagt deze tijd ook om mensen die tegen de stroom in opkomen voor de rechten van anderen?
Wat betekent dit voor onze vrije, open, democratische rechtstaat?
En wat zou jij doen?
Doorgaan met je dagelijks leven of in verzet komen?
Familie Vlietstra, mooi dat er jullie er weer bij waren!
